سلام
موضوعی که میخوام مطرح کنم، مطمئنا دغدغه اکثر شما هم هست؛ منتها این دغدغه، مثل ازدواج یک دغدغه آشکار نیست؛ بلکه دغدغه‌‌‌ای پنهان اما مهم و اساسیست.
ببینید، بحث ما ربطی به سیاست نداره، گرچه متاسفانه همه چی تحت سلطه سیاست هست؛ چه در ایران چه در جهان، اما این مقوله، یک بحث فرا سیاسی و جهان شمول است که نه تنها در ایران، بلکه در آمریکا، چین ،انگلیس و غیره حکم فرماست.
چرا نظام زندگی باید طوری باشه که پولدار هر روز پولدار تر و فقیر هر روز فقیر تر بشه؟
شاید به ثروتمندان وبلاگ بر بخوره، اما همین ثروتمندان پیش خودشون بگن، مگه یک انسانی که ثروتمند نیست، توانایی نداره؟، استعداد نداره؟، ایده نداره؟
بذارید واضح تر بگم؛
بحث من اصلا سوسیالیسم، کمونیسم، پرولتاریا و لغو مالکیت بر ابزار‌های صنعتی نیست، بحث من، حاصل ایده و تفکر من و شاید شخص شما هم باشه، نظام اقتصادی و سبک زندگی اجتماعی باید به گونه‌‌‌ای باشه که پیشرفت اقشار فقط مبتنی بر ثروت نباشه؛ بلکه برای ایده‌ها، طرح‌ها و توانمندی‌های فردی احترام قائل باشیم.
دولت‌ها وظیفه دارند بخش آموزش رو رایگان کنند، زیرا در غیر این صورت، بیشتر راه‌های پیشرفت رو به روی قشر ضعیف می‌بندند، فرض کنید من ایده‌‌‌ای دارم، اما هیچ سرمایه‌‌‌ای جز سلامتی جسم و روان خودم ندارم، حالا من چطور میتونم ایده ام رو پیاده کنم؟
شاید بیایید و مثلا برنامه‌های استعداد یابی رو مثال بزنید، اما این برنامه‌ها، یک نفر رو از میان صد‌ها داوطلب انتخاب میکنند، یا شاید مثلا از افراد خودساخته‌‌‌ای چون استیو جابز، کریس رونالدو و توماس ادیسون بگید، ولی دقت داشته باشید که هزاران نفر نیز در این ماراتُن ناعادلانه شکست خوردند.
بنظر شما وقت انقلاب جهانی دیگری نرسیده؟، چرا باید قشر تنگ دست برای قشر معدود ثروتمند کار کنند و تمام زحمت، استعداد، انگیزه و اشتیاق خودشون رو برای آن‌ها خرج کنند؟، مگر قشر ثروتمند چه ویژگی خاصی نسبت به مستضعف داره؟، بال نامرئی یا نفس جادویی داره؟
آیا این سبک و ساختار اجتماعی، ساخته دست ثروتمندان برای جلوگیری از پیشرفت قشر ضعیف نیست؟، آیا اشکال از من و شمای ضعیف نیست که همه چیز رو در "پول" می‌بینیم؟، وقتش نرسیده که دیدگاه خودمون رو عوض کنیم و برای ایده‌ها، طرح‌ها و استعداد‌ها ارزش بیشتری نسبت به ثروت قائل باشیم؟
مردم عزیز! آگاه باشید که بزرگترین پیشرفت‌های جهان، مدیون ثروت نبود، بلکه مرهون استعداد و نبوغ اشخاص بود، اگر من و شما نتونیم به رشد و دیده شدن این نبوغ‌ها کمک کنیم، عاقبت خودمون و حتی قشر معدود ثروتمند، از اختراعاتی که ممکن است به آن‌ها دست یابیم محروم می‌مونیم. اختراعات و اکتشافاتی مثل برق، تلفن همراه، اینترنت، فناوری لیزر و ...
باشد که از کنار این پست ساده نگذریم، حق خودمون رو از زندگی بگیریم و به هم رحم کنیم. حتی اگه شعارگونه باشه،
پ.ن: در رویاهای من، روزی رو متصور میشم که بتونم مثل افراد بزرگ تاریخ، که مکاتب فکری رو بنیان گذاری کردند، و به پیشرفت افکار کمک کردند، من هم بتونم خدمت مهمی‌برای بشریت انجام دهم.
برای من، ثروت مهم نیست، آنچه که ضرورت دارد، عدالت است، با تشکر از نگاه شما خوبان، خصوصاً قشر زحمت کش کارگر، کارمند ،معلم‌ها ،راننده‌ها ،شاگرد‌ها و به ویژه نوابغ ناشناخته. ( زندگی برتر)